NA PORTA DE BUEU

Era unha vella tradición.

A de recibir as xentes alleas con pan e viño e sentar xuntos na mesa.

Na porta de Bueu, na entrada á praza do Concello, na rúa principal. 

Recibimos o salvoconduto dun grupo de persoas que agarda a nosa chegada.

11111110010000011111101111111

10000010110110000100001000001

10111010011100101000101011101

10111010110100001101001011101

10111010001011110011101011101

10000010101001111100001000001

11111110101010101010101111111

00000000000011010001000000000

11111011111010110100010101010

01001001010000011001111110001

11011110010110000110010010000

01111100011100101001100111010

00000011010100000101000101100

00000101001011110001011110001

00111011100001111010100001100

11110100100011001010110010010

01101110011010100100100101100

11010001110000000111111110101

10011110111110011100100100100

10010001101100111000100100010

10111011111100000100111110111

00000000101011101000100011111

11111110111001111001101011100

10000010011011001011100010000

10111010110010100110111110110

10111010110000001111000001111

10111010101110011101011111110

10000010110100100011110011010

11111110100100010101011011100

Intrigados, tecemos nunha rede de cadrados segundo indica o patrón de números.

E cando rematamos o labor, resulta esta imaxe que semella unha alfombra de benvida.

O humilde felpudo.

Limpamos nesta esteira as solas dos zapatos para entrar na casa.


Alguén colle un dispositivo de mergullar con acceso ao mar do coñecemento humano e tenta entender ese sinal de benvida.  

Descobre que se trata dun código.

Logo desciframos o código coa sabedoría das linguas ancestrais. 

O código creado é a chave que abre a porta da Vila.

XA CHEGAMOS E SOMOS BEN RECIBIDOS NA COMUNIDADE

Na arte efémera da vida.


Esta é a primeira estancia na que entramos.


E hai acubillos nos muros que falan das xentes e dos seus oficios. 
Bueu é unha vila que nos trae ás nosas mans o mundo da pesca e das artes.

Abro unha nova porta e coñezo a casa onde viven.


Facemos unha viaxe e camiñando pola rúa do areeiro paramos diante dunha casa grande que ten o número 55 no lintel de pedra e petamos á porta coa aldraba, abren o postigo e convídannos a entrar na casa. 
Sentamos a carón do lume, está toda a familia porque é día de festa. 
Decimos os nosos nomes e contamos que somos viaxeiros de lonxe.
A familia do Salvador e da Esperanza cos seus fillos.
É unha familia que procura o alimento das xentes.
Ofrecen pan e ofrecen viño.
Sentamos na mesa do sobrado.
Na estancia principal hai mobles con andeis que teñen libros antigos.
No tempo lemos escrituras que falan das viaxes pola auga.
Das artes na procura do alimento e da vida.

Con hospitalidade amosan o seu legado.

E procuramos coñecer.

APRENDEMOS AS ARTES DA PESCA

Vemos nos estantes do muro cinco libros e abro a porta de cada un deles procurando alimento.

Leo...

"DICCIONARIO HISTORICO DE LOS ARTES DE LA PESCA NACIONAL

POR EL COMISARIO REAL DE GUERRA DE MARINA DON ANTONIO SAÑEZ REGUART, 

Socio de Mérito de la Real Sociedad de Amigos del Pais de Madrid y de San Lúcar de Barrameda.

MADRID MDCCLXXXXI. 

EN LA IMPRENTA DE LA VIUDA DE DON JOAQUIN IBARRA. 

CON SUPERIOR PERMISO."

Collemos nas mans o libro quinto.

Aberto na páxina 352 lemos para nos mesmos a palabra que amosa.

A palabra.

E procuramos a imaxe.


Mergulados no tempo.



E nas procuras sen fin as nosas mans chega unha imaxe.



Nesta contorna nacen as historias, as historias que teñen que ser contadas.

Este é o comezo do relato.

É a viaxe para recoñecermonos nas imaxes do libro.


Unha chave.
Para entrar no Perceptorium.
Dos procesos da vida.
Empregando as ferramentas.


Redes, peixes, pan e viño para celebrar.
Permanecer nas xentes cando nos convertemos en alimento.
Unha idea orixinal de Manuel Pena.


AGRADECEMENTOS.-
Grazas a todos polo traballo colaborativo no tecido da alfombra,
Unha vez rematada a obra vamos regresar de novo ao pasado, viaxando a través das imaxes.
















































Bueu, a 11 de xuño do ano 2023.






























Comentarios

Publicar un comentario